Gemoedelijk en enigszins gespannen voor de komende wedstrijd die wij spelen tegen Heren B Hercules in Rijswijk, vertrekt de Achilles karavaan van maar liefst 2 volgeladen auto’s naar het westen.  Inderdaad, twee auto’s, inclusief twee chauffeurs en een ouder-fotograaf. Dan kom je uit op 7 spelers, inclusief keeper en een  geleende C speler. Geen wissel dus. Dat belooft wat. Dat er onder de manschappen lichte spanning is, is dan ook niet vreemd. Wij nemen ons allemaal voor, uit deze wedstrijd het maximale te halen wat er te halen valt. Wij maken er een mooie pot van, ongeacht de mogelijke kracht en spel-souplesse van de tegenpartij. Geen idee wie we gaan treffen, wat hun skills in het veld zijn, hoe ze overspelen…. we gaan het allemaal meemaken.

In één lange adem spelen onze jongens van Heren B deze voortreffelijke pot. Hier en daar gaat het spel er ruw aan toe, ruw aan de Hercules-randjes en soms ook net iets over de rand, maar ze houden zich goed, ze bieden gepaste weerstand en spelen de tegenpartij regelmatig slim en zeker uit het veld.

Gele kaarten worden gedeeld, een enkele 2 minuut time out wordt er tussendoor geschoven, waaronder ook aan onze jongens. Dit is overduidelijk geen ‘hands free’ wedstrijd.  Eerder een ‘alles mag zolang de scheids het maar niet ziet’- pot. En ook dat kunnen de jongens van Achilles B hebben, dat dragen zij met verve en zij spelen verder, tot de laatste spannende minuut.  Een nipte stap van de overwinning vandaan, eindigt deze pot met 21-19 voor Hercules. Hercules die 4 wissels had klaarstaan en die dacht dit varkentje van Achilles wel even te kunnen wassen…. Welnu, onderschat de jongens B van Achilles niet!

In opperbeste stemming en begeleid door betekenisvolle levensliederen van André Hazes keert de Achilles karavaan moe en tevreden weer naar Apeldoorn.

Tot de volgende keer!

Niets mooier dan een goede pot Handbal, waar je als team wordt uitgedaagd om tot het uiterste te gaan om je punten binnen te halen en de tegenpartij buiten (het doel) te houden. Ja, dat je je hart voelt bonken van oplopende spanning, je ademhaling versnelt, het publiek op de tribune waanzinnig lijkt te worden en je je team ziet vlammen en scoren.

Ja, zo willen we het graag zien. Maar om zover te komen is het hard en veelvuldig trainen, oefenen, wedstrijden spelen en….incasseren als het anders gaat. Want een ‘sterrenteam’ wordt niet geboren, een sterrenteam vormt en kneedt zichzelf tot een minutieus op elkaar ingespeeld team, waarbij elke speler zowel in de verdediging als in de aanval precies weet wat er van hem (of haar) wordt verwacht. En dat vraagt tijd en inzet, betrokkenheid en doorzettingsverrmogen. Van de spelers zelf, van hun ouders, de trainers en begeleiders, maar ook van de vele betrokken vrijwilligers van onze vereniging: -) Een team ben je niet in je eentje. Vlammen doe je samen, als team, als vereniging.

Een team vormt zich door wederzijds respect, samen trainen, wedstrijden spelen, door winnen en verliezen en het hebben van veel plezier. Vooral dat laatste mogen we niet vergeten. Plezier in je sport, in het spelen in een (nieuw) team en het verleggen van je eigen en je team grenzen. Alles komt voorbij als je team zich vormt. En dan mettertijd, na een jaar ploeteren en opbouwen, is de tijd om te oogsten. Om te schitteren en te vlammen als team. Dat begint met een enkel vonkje, groeit uit van een weggevaagde wedstrijd, naar een stevige pot met uitdaging, naar een gelijk spel, maar een overwinning…

Geef het vlammetje de tijd om te groeien en dan zul je zeker zien, dan spelen onze jongens en meisjes dit seizoen de sterren van de hemel:-)