Sta je met je team op nummer 10 in de ranglijst van de wedstrijd poule dit jaar, mag je spelen tegen de nummer 9 in de poule. “Dat zal in elk geval een betere match zijn dan de voorgaande wedstrijden” dacht ik nog, wedstrijden waarin onze boys soms letterlijk van het veld geveegd werden.

En inderdaad, dat werd het…het werd een geweldige match, tussen twee teams die in praktisch alles elkaars evenknie bleken te zijn. De jongens van Artemis Doetinchem waren een juiste maat voor onze boys en wij voor hen. De punten gingen om en om bijna gelijk op, met slechts hier en daar 2 punten uitloop. Zo bleef de wedstrijd tot aan de laatste minuut echt spannend. Schouder aan schouder speelden de beide teams naar het einde van de wedstrijd.

Dribbelen als een basketballer
Terwijl de wedstrijd zich ontvouwde, sprak ik even met de coach van de tegenpartij. Hij was al net zo verheugd als ik, al net zo in zijn nopjes als onze trainer en begeleider, om te zien, hoe geweldig de beide teams aan elkaar gewaagd waren. Zo werd handbal weer wat het moest zijn. Zo vertelde hij: “Heel goed mogelijk dat in januari de huidige poule wordt opgesplitst zodat het voor alle teams weer een uitdaging wordt om wedstrijden te spelen.” Dat klinkt in elk geval heel redelijk.

Voor de tegenpartij was er geen luxe van 12 spelers in één team, of de luxe van twee keepers die elkaar konden afwisselen. De tegenpartij moest sprokkelen en spelers lenen om het team in de poule te kunnen houden. Hun keeper was nog herstellende van een zware knieblessure en speelde met zijn beide knieën in een brace. Er speelde ook een basketballer mee. Dat was overigens goed te zien. Maar ja, zolang de scheids niet fluit, mag je door. Dat je dribbelt als een basketballer bleek geen reden om te fluiten, zo bleek…

Kerstlichtjes
Wij ouders, wij trouwe fans van C1 zagen meer dan de scheidsrechter zag, dat erkende ik, maar ja. Wat doe je daaraan? Als publiek heb je geen fluitje of inspraak, wij moeten het als publiek doen met een beetje mopperen en foeteren op de scheidsrechter. Dat maakte het spelplezier van de beide teams er niet minder om. Beide teams zag je glimmen en sprankelen, alsof de kerstlichtjes in hun ogen alvast waren aangestoken, prachtig!

Het was hard werken en fijn overspelen, afspelen en doorpakken, waarmee de stand op drie-en-een-halve minuut voor het einde op 24-24 stond. Dit werd in de laatste minuut 24-26 voor Artemis, waarover wij als publiek wel onze mening hadden. Maar ja…wij zijn publiek en hebben geen fluitje of inspraak en dus mopperden en foeterden we nog heel even voordat we de jongens binnenhaalden als onze helden.

En dat waren en zijn ze, onze kanjers, onze jonge helden, die het vandaag weer als ware toppers hebben volbracht. Daar valt niet over te mopperen. Zo gingen we schouder aan schouder terug naar Apeldoorn. Yeahhh!~

Wendy Le Griep

Wat een gezelligheid en wanorde in het clubhuis deze middag. De C1 jongens hebben het befaamde Sinterklaas dobbelspel gespeeld onder het genot van pepernoten en popcorn. De vloer lag bezaaid met cadeautjes, een ieder had de opdracht om iets leuks, iets lekkers en iets lelijks mee te nemen. De Milka Oreo reep was een geliefd  cadeau in de categorie “lekker” en is heel vaak van eigenaar gewisseld. Als het lelijkste cadeau is de foto gekozen van Maik en Aldin. Deze staat nu in een prachtig lijstje te pronken boven het bed van Niek. Het was een super gezellig middag !!

 

 

Wat een geweldig evenement, de pietendisco van Achilles. Het was erg druk, er waren ruim 100 kinderen en de nodige ouders aanwezig. Dit jaar waren alle jeugdteams uitgedaagd om een optreden te verzorgen en de begeleiders/trainers om een gedicht aan te leveren/voor te lezen. Het was een heel gepuzzel om de gevarieerde optredens in te plannen, maar het is helemaal goed gekomen. Er waren maar liefst 13 teams die zich hadden opgegeven om hun act te vertonen en een extra optreden van Dani Lynn en Saar. Ferry Hofman was dit jaar gevraagd (of gedwongen?) om het geheel aan elkaar te kletsen en dit ging hem heel goed af. Er waren acht pieten om plezier te maken, te dansen met de kinderen en pepernoten te strooien. Pieten, wat hebben jullie goed bijgedragen aan het slagen van deze avond !!

De optredens werden ondersteund door DJ Bas. Hij zorgde voor de gewenste muziek. Wat een geweldige en leuke optredens hebben de teams uitgevoerd, van de pietendans, pinguindans (incl. snavels) tot YMCA… een heel breed repertoire werd er opgevoerd. Al deze prachtige optredens maakte het wel zwaar voor de 3-koppige jury om het beste team te kiezen. Naar een zwaar en moeilijk beraad werd unaniem besloten dat de F2, met gruwelijk eng, met de eer mocht strijken. De 2^de plaats ging naar de B-jongens met hun vertolking van YMCA en op de 3^de plaats zijn de D3 meiden geëindigd in hun onesies.

Iedereen die heeft bijgedragen aan het slagen van dit evenement, BEDANKT !!!

Groeten Gerhard
Voorzitter ledencommissie

Met ons nieuwe jongens  C -team proberen we  zo snel mogelijk op elkaar ingespeeld te raken. Een team dat al een jaar met elkaar heeft kunnen ‘warmlopen’ geniet bij wedstrijden zichtbaar een voorsprong in het spel…vaardigheid, techniek en strategie zijn verder ontwikkeld.  Als je als doorwinterd C-team mogelijk een derde jaar samenspeelt, of met behulp van maar liefst 5 dispensatie-spelers aan de start verschijnt, dan voel je op je blote voeten aan…ongelijk spel.  Zaterdag was zo’n dag. Op voorhand een ongelijk spel met ongelijke kansen voor onze jongens, die voor hun inzet, doorzettingsvermogen en spel enthousiasme een gouden handbal zouden verdienen, maar je zag ook, dat het fysiek geen match zou worden.

5 dispensatiespelers
Jongens van 14 jaar en ouder zijn fysiek een stuk verder ontwikkeld dan (onze) jongens vanaf 12 jaar en dan heb ik het nog niet eens over het lengteverschil. Dat ongelijke spel speelde voor die grote jongens van de tegenpartij eveneens mee, want zowel in de verdediging als is de aanval liepen ze ons nog al eens omver of zag je ze zoeken naar de meest logische plek voor hun handen… Visa versa was het ronduit lastig verdedigen als je tegenstander een kop groter was dan jezelf, of een kop kleiner. En dan hoorde ik tussen neus en lippen door, dat de tegenpartij eigenlijk met maar liefst 5 dispensatie spelers in het veld stond, vijf!!! Hoe ongelijk wil je het hebben? Pffff… Dat dacht de scheids kennelijk ook.

De juiste verhouding
Gelukkig hadden we een heel zorgvuldige en kritische scheids, één met oog voor de juiste verhoudingen. Wat in een B-wedstrijd wel kan en mag, kan en mag niet als je met veel jongere en fysieke kleinere tegenspelers in het veld staat. Dan neem je onnodige risico’s op blessures. En dus dwarrelden de gele kaarten neer bij de tegenpartij, werd er een enkele rode kaart uitgedeeld en zat er met regelmaat een speler mokkend op de bank, voor de bekende 2 minuten time-out.

Kookwekker
Bij onze jongens waren er ook overtredingen, want heilig zijn we natuurlijk nietJ, maar die overtredingen konden we gelukkig wel toeschrijven aan onbekendheid met de do’s and don’ts, want  ons nieuwste teamlid mocht al meteen 2 minuten  ‘brommen’ op de bank. Ook bleek het voor de tafeldame en tafelheer lastig om op tijd de 2 minuten in te laten gaan, vooral als er meerdere time outs waren uitgeschreven kort na elkaar. De oplossing is simpel: een  serie kookwekkers gaat de eerstkomende keer mee naar de thuiswedstrijd.

Gloeiend van trots
Toch gloeide ik van trots tijdens deze wedstrijd vol ongelijkheid, want…in onze ongelijkheid schitterden we wel! En hoe! Onze keeper raakte bij de vorige wedstrijd geblesseerd en kon deze wedstrijd nog niet meespelen.  Onze nieuwe keeper was een nog onervaren, maar dappere en ambitieuze teamgenoot , die in dat doel heel dapper zijn mannetje stond. Voor je lol ballen vangen is een kunst op zich. 33 ballen glipten er langs. Toe maar. En in het veld werd zorgvuldig overgespeeld en menig schijn-move kwam voorbij. Hebben onze jongens maar mooi nog 11 doelpunten weten te scoren! Hoe gaaf is dat! Als startend C team waren onze jongens gewoon 11 keer de tegenpartij te snel en te slim af. Dat belooft wat voor de toekomst! Kanjers zijn het, stuk voor stuk!

Wendy Le Griep