Met ons nieuwe jongens C -team proberen we zo snel mogelijk op elkaar ingespeeld te raken. Een team dat al een jaar met elkaar heeft kunnen ‘warmlopen’ geniet bij wedstrijden zichtbaar een voorsprong in het spel…vaardigheid, techniek en strategie zijn verder ontwikkeld. Als je als doorwinterd C-team mogelijk een derde jaar samenspeelt, of met behulp van maar liefst 5 dispensatie-spelers aan de start verschijnt, dan voel je op je blote voeten aan…ongelijk spel. Zaterdag was zo’n dag. Op voorhand een ongelijk spel met ongelijke kansen voor onze jongens, die voor hun inzet, doorzettingsvermogen en spel enthousiasme een gouden handbal zouden verdienen, maar je zag ook, dat het fysiek geen match zou worden.
5 dispensatiespelers
Jongens van 14 jaar en ouder zijn fysiek een stuk verder ontwikkeld dan (onze) jongens vanaf 12 jaar en dan heb ik het nog niet eens over het lengteverschil. Dat ongelijke spel speelde voor die grote jongens van de tegenpartij eveneens mee, want zowel in de verdediging als is de aanval liepen ze ons nog al eens omver of zag je ze zoeken naar de meest logische plek voor hun handen… Visa versa was het ronduit lastig verdedigen als je tegenstander een kop groter was dan jezelf, of een kop kleiner. En dan hoorde ik tussen neus en lippen door, dat de tegenpartij eigenlijk met maar liefst 5 dispensatie spelers in het veld stond, vijf!!! Hoe ongelijk wil je het hebben? Pffff… Dat dacht de scheids kennelijk ook.
De juiste verhouding
Gelukkig hadden we een heel zorgvuldige en kritische scheids, één met oog voor de juiste verhoudingen. Wat in een B-wedstrijd wel kan en mag, kan en mag niet als je met veel jongere en fysieke kleinere tegenspelers in het veld staat. Dan neem je onnodige risico’s op blessures. En dus dwarrelden de gele kaarten neer bij de tegenpartij, werd er een enkele rode kaart uitgedeeld en zat er met regelmaat een speler mokkend op de bank, voor de bekende 2 minuten time-out.
Kookwekker
Bij onze jongens waren er ook overtredingen, want heilig zijn we natuurlijk nietJ, maar die overtredingen konden we gelukkig wel toeschrijven aan onbekendheid met de do’s and don’ts, want ons nieuwste teamlid mocht al meteen 2 minuten ‘brommen’ op de bank. Ook bleek het voor de tafeldame en tafelheer lastig om op tijd de 2 minuten in te laten gaan, vooral als er meerdere time outs waren uitgeschreven kort na elkaar. De oplossing is simpel: een serie kookwekkers gaat de eerstkomende keer mee naar de thuiswedstrijd.
Gloeiend van trots
Toch gloeide ik van trots tijdens deze wedstrijd vol ongelijkheid, want…in onze ongelijkheid schitterden we wel! En hoe! Onze keeper raakte bij de vorige wedstrijd geblesseerd en kon deze wedstrijd nog niet meespelen. Onze nieuwe keeper was een nog onervaren, maar dappere en ambitieuze teamgenoot , die in dat doel heel dapper zijn mannetje stond. Voor je lol ballen vangen is een kunst op zich. 33 ballen glipten er langs. Toe maar. En in het veld werd zorgvuldig overgespeeld en menig schijn-move kwam voorbij. Hebben onze jongens maar mooi nog 11 doelpunten weten te scoren! Hoe gaaf is dat! Als startend C team waren onze jongens gewoon 11 keer de tegenpartij te snel en te slim af. Dat belooft wat voor de toekomst! Kanjers zijn het, stuk voor stuk!
Wendy Le Griep
